On Friday, September 4, 2020, I held my PhD celebration at the Sint-Geertrui Church in Leuven, under the watchful eye of my promoter, Dirk De Wachter, and in the company of family, friends, and various experts.

Due to COVID-19, a maximum of 100 attendees was allowed. However, through the images below, you can listen to or watch the entire evening, or parts of it, so you can still feel as if you are sitting in the front row.

After an academic segment (see parts 1 to 3), I gave the floor to several individuals who have inspired me on my research journey (see parts 4 to 18). They have taught me to approach dementia from various perspectives: art, humor, imagery, psychosocial interventions, communication, the future, and imagination.

360° Quality of Life

Worldwide, more than 55 million people live with dementia, and that number is expected to nearly triple by 2050. This issue affects us all. About 70% of people with dementia still live at home and are cared for by family members, meaning that the condition impacts three times as many people as just the patients themselves. How can we leverage these caregivers as a resource?

The book “Making Time for People with Dementia – 52 Ways to Keep Communicating” offers 52 conversation techniques to maintain effective communication with people with dementia. The inverted hourglass on the book's cover symbolizes the central theme of the communication techniques. Dementia involves not only memory loss but also loss of communication. How do we shift the focus from the decline of brain cells to the connection between people? Until there is a miracle pill, our fellow human beings are the best medicine.

360° Quality of Life

People with dementia often experience a social death before their physical life ends. We cannot communicate with the person themselves, only with our image of them. If we believe the other person is unreachable, we will not build bridges toward them. Yet the person still has an intact emotional world, offering opportunities for connection, imagination, and wonder. The techniques are designed to communicate with people with dementia but are also broadly applicable as they focus on the person behind the dementia.

From ‘Home’ to ‘Home Care’

Together with the screenwriters of ‘Thuis,’ the popular Flemish television drama series with more than a million viewers daily, Kasper introduced a character with dementia into the storyline. Conversation techniques from his research, such as the yes-room, adding choice, and enhancing self-worth, are visibly integrated into the script. This encourages viewers to take a more nuanced view of dementia.

Simultaneously, Kasper is launching various programs with care organizations in Flanders and the Netherlands. These programs include 52 weeks of educational meetings on topics such as future perspectives, choice, and positivity, complemented by personalized virtual communities where insights and stories are shared. Watch the scenes featuring the conversation techniques on the current affairs program ‘Terzake’ here:

Social impact

Kasper is currently working closely with around ten major care organizations in Flanders and the Netherlands. Hundreds of caregivers are now participating in these educational programs. The participants come from diverse backgrounds and are often active in nursing homes and home care.

Refreshing Learning Approach

Unlike traditional training, where the expert tells participants what to do, our concept is based on ‘optimization.’ We begin with a genuine admiration for the participants, who are the true experts. Kasper invites the group to become aware of the communicative practices they naturally excel at, such as starting with an appropriate opening line, getting someone moving, and introducing positivity, and to become even better at them through familiar and new insights.

Participants particularly appreciate: the positive approach, the practical advice, the micro-learnings format (one 90-second video per week to experiment with), and the opportunity to share experiences.

Interested in starting an educational program with this approach? Contact Kasper here.

Impressions from Participants

"Ik heb onlangs een paar tips geprobeerd (werken met de waarheid en uniek zijn), en ik moet zeggen dat het tot nu toe heel goed gaat. Ik heb dit eerst uitgeprobeerd bij mensen die ik al beter ken, mensen waarvan ik ongeveer weet hoe ze zullen reageren. Met sommige van hen heb ik al enige geschiedenis. Sommigen waren ook op de hoogte dat ik dit traject volg en speelden hier goed op in. Het was zeker een uitdaging om me erop te concentreren, maar hoe vaker je het doet, hoe vlotter het (hopelijk) gaat. Op naar de volgende uitdaging (ja, kamer) :)." - Marc 43, Leuven

"Bedankt, Kasper, voor de vele technieken die je ons op een duidelijke en bondige manier overbrengt! Ik vind die korte video's met telkens drie punten een aangename manier om met deze technieken kennis te maken. Ik heb al wat geoefend. Soms lukt het om te oefenen, maar op drukke dagen ben je zo bezig met je werk dat je er niet aan denkt of niet aan toekomt. Toch lukt het me regelmatig om te oefenen.
Ik moet wel toegeven dat het me ongeveer twee weken heeft gekost om door te hebben dat we de video's al konden bekijken. Ik had dus wat achterstand, maar ben nu weer helemaal bij.
Ik merkte dat ik sommige dingen al spontaan af en toe gebruikte, zoals het gebruik maken van voorwerpen in huis om een gesprek aan te knopen of het beschrijven van wat de ander ervaart, maar dan niet met dezelfde woorden zoals 'ik zie...'. Ook het tonen van een keukenhanddoek gebruikte ik al eens om iemand in beweging te brengen. Ik zal dit nu zeker bewuster en vaker doen.
Ik kom bij een koppel waarbij de vrouw redelijk gevorderde dementie heeft. Ze zit voornamelijk in de zetel en loopt soms wat rond in huis. Ik wilde haar betrekken en haar een kleine zinvolle dagbesteding geven door haar te laten helpen met afdrogen. De kinderen hadden gezegd dat ze dat niet meer kon, maar ik wilde toch uitproberen of ze nog een klein beetje kon helpen. Ik ging met een keukenhanddoek naar haar toe, liet die zien en vroeg of ze zin had om me te helpen met afdrogen. Ik had ervoor gezorgd dat ze kon zitten en gezegd dat ze de droge spullen op tafel mocht zetten. En ze deed dat goed, ze droogde één voor één alles keurig af. Ik heb haar toen goed geprezen en zag een glimlach op haar gezicht.
Na de vorming deed ik er nog wat bij, want het is niet omdat het één keer gelukt is, dat het altijd zal lukken. Ik maakte gebruik van de twee waarheden om te overtuigen. Ik ging met de keukenhanddoek naar haar en zei: 'Er staat een grote afwas in de keuken. Ik heb hier een keukenhanddoek voor u, hebt u zin om me te helpen afdrogen?' Ook om haar mee te krijgen naar buiten om de etensresten naar de kippen te brengen, gebruikte ik de twee waarheden. Ik liet het afval zien en zei: 'Ik heb hier nog wat eten voor de kippen en het is mooi weer buiten. Zullen we dit samen naar de kippen brengen?' En ze ging mee! Helaas was de weg naar de kippen wat hobbelig, en dat ging zeer moeizaam met haar rollator. Dit zal dus niet voor herhaling vatbaar zijn, maar het was de moeite waard om te proberen.
Wat ik moeilijker vind, is het bedenken van vragen waarop je iemand luidop 'ja' kan laten zeggen. Daar zal ik nog wat op moeten oefenen. Heeft iemand tips?
Ik vind ook dat sommige zinnen nog niet zo natuurlijk overkomen, omdat ik deze manieren van communiceren nog niet gewend ben. Ik zal nog wat moeten oefenen om het spontaner te laten klinken.
Ik ben heel blij dat we een aantal technieken aangereikt krijgen om mensen te overtuigen. Ik heb altijd van mezelf gedacht dat ik daar niet goed in was. Hartelijk dank dus!" - Lien 52, Antwerpen

"Gisteren heb ik een springplank gebruikt om samen met mevrouw een activiteit te doen, vanwege haar ziekte, Alzheimer, en het verlies van haar fijne motoriek is mevrouw vaak verdrietig. In een vergeten hoekje zag ik wol en breinaalden liggen en bracht deze bij ons, al vertellend zette ik een twintigtal steken op en deed haar voor hoe het verder ging, stap voor stap herhaalde ik de volgorde, als een mantra. Na een tijdje gaf ik het breiwerkje aan haar en samen herhaalden we hardop de methode om steeds dezelfde steken te doen, en het lukte haar :) Ik zag zoveel trots en blijdschap in haar ogen." - Rita 48, West-Vlaanderen

"Vandaag was het weekendwerk bij een hoogbejaarde vrouw met dementie. Ze is héél mager, dus haar laten eten is een prioriteit. Meestal eet ze als ontbijt kiwi en banaan, maar vandaag waren de bananen op en lag er in plaats daarvan een appel klaar. Ik had deze in stukjes gesneden en even in de magnetron laten garen, zodat de stukjes zachter waren voor haar.
Toen ik met het kommetje naar haar toeging, zei ik al knikkend 'ja': 'Ik heb hier lekkere zachte appeltjes voor jou.' Resultaat: de cliënt heeft ze allemaal opgegeten. Ik blij :)." - Gwenny 33, Limburg

‘Ik kom al enkele jaren bij een dame van 93. Ze was vroeger huisvrouw en is moeder van zes kinderen. Aangezien ze soms wat problemen heeft met eten, probeerde ik een manier te vinden om haar eetlust aan te wakkeren. Ik maak hierbij gebruik van de zintuigen, omdat ze een echt gevoelsmens is. Ik gebruikte zinnen als: "De geur van pudding doet me denken aan mijn grootmoeder; ze maakte altijd pudding als we bij haar logeerden toen ik klein was." Ik merk dat ze dan terugdenkt aan haar kindertijd en zo meer zin krijgt om zelf pudding te eten.’ - Katrien 27, Oost-Vlaanderen

‘We hebben een cliënt met dementie voor wie we thuiszorg bieden. Om de mantelzorger te ontlasten en ook voor haar sociale contacten zou het goed zijn als ze naar de dagopvang komt. Na vele tevergeefse pogingen van de mantelzorger stelde ik voor om mevrouw zelf op te halen. Ik kwam binnen en zei: "Het is warm buiten, maar hier is het lekker koel. Ga je met me mee? Welke schoenen trek je aan, de zwarte of de grijze?" Voor ik het wist zat ze bij me in de auto en ze heeft een geweldige middag gehad bij ons in de dagopvang. Het zijn echt kleine dingetjes die het verschil kunnen maken. Bedankt al voor zoveel...’ - Jasper 38, Nederlands Limburg

‘"Ik heb de toepassing van 'de waarheid' gebruikt bij een koppel met dementie. Mevrouw aanvaardt moeilijk hulp aan huis en laat ons niet gemakkelijk binnen. Ze kan nog alles zelf, zegt ze. Toen ik aanbelde, vroeg ik hoe het met haar man was die gisteren gevallen was. Ze riep haar man erbij omdat zij zich de val niet meer herinnerde. Meneer toonde de wond aan zijn knie, en ik mocht binnenkomen." - Marie 54, Brabant

‘Gisteren was ik bij mevrouw en het was prachtig weer. Ik wist dat ze al geruime tijd niet meer buiten was geweest, dus toen mijn werk klaar was en ik nog tijd overhad, zei ik, onder het motto 'start met een waarheid': 'Het is heel mooi weer vandaag, het is echt warm buiten. Wil je met mij eens in de tuin gaan?' Tot mijn verbazing zei ze ja. We hebben een klein rondje door de tuin gemaakt, de vroege bloei bewonderd en een koffie gedronken op haar terras. Ze heeft er echt van genoten. Groetjes en een fijn weekend iedereen!’ - Rianne 47, Limburg

"Mevrouw is zondag naar ons verhuisd. Tijdens de overdracht van de thuisverpleging hoorde ik ’s morgens dat ze uit bed was gevallen tijdens de eerste nacht, van zondag op maandag. Ik ben direct naar haar toegegaan. Toen ik binnenkwam, was ze enorm nerveus. Ik zei ‘goedemorgen’ en stelde meteen een ja-vraag. Ze begon direct te vertellen wat er die nacht was gebeurd. Ze vertelde ook diepere verhalen, zoals dat haar man ooit in een brand was overleden. Je zag aan haar dat ze blij was om te kunnen praten, ook al was er verdriet over het verlies van haar man. Na ons gesprek had ik beloofd tegen de middag nog eens langs te komen, wat ze heel fijn vond. Het was de eerste keer dat we elkaar zagen, en al meteen zo’n aangrijpend verhaal. Ze vertrouwt me meteen, en het gebruik van de waarheden versterkt die band. Deze week stond er al een kaartje voor ons klaar, samen met een doos chocolaatjes. Dit toont aan dat we ook een impact hebben op de bredere omgeving van mensen. Vandaag moest ik weer aan het werk, en het deed me deugd toen ik het kaartje van dank las. Door deze opleiding ben ik me meer bewust van de positieve rol die wij als hulpverleners kunnen spelen in het leven van mensen. We doen dit met ons hart. Groetjes!" - Mia 52, Antwerpen